De Algemene Verordening Gegevensbescherming, beter bekend als de privacywet, werd op 25 mei 2018 van kracht. Wat eens de normaalste zaak van de wereld was werd nu illegaal handelen. Als docent verstuurde ik de resultaten van toetsen of examens aan de klas per mail of ik hing ze aan het prikbord. Dat is nu een verboden handeling: studenten mogen elkaars cijfers niet zien, want inzage is een inbreuk op de privacy. Ach, vrijwel iedereen kent in zijn of haar omgeving de nodige voorbeelden. Wat is er nu veranderd voor de verslaggever van een regionale voetbalwebsite? Voor welke duivelse dilemma’s komt hij of zij te staan? Wat mag wel en wat mag niet? Wanneer eindigt de betreffende journalist in het gevang en moet de website uit de lucht?
Laten we enkele rubrieken van onze roemruchte site eens bij de kop pakken en er een analyse op loslaten. In Sponzen, pleisters en waterzakken informeren wij de volgers over het wel en vooral wee van voetballers. Hoever moeten wij gaan om de privacy van de speler in kwestie te beschermen? Naam en toenaam van de voetballer plus de club waar hij speelt zijn vanzelfsprekend uitgesloten. Dat mag niet. Ook de aard van de blessure valt onder de privacy wet. Zijn wij verplicht ons voortaan beperken tot: ‘Speler P. van club H. is door fysiek ongemak voor onbepaalde tijd uitgeschakeld’? Misschien vervelend, maar veiligheidshalve lijkt dat wel het beste. Nog eentje: de uitslag van Henny’s Rits toto zal alleen initialen van de winnaars krijgen.
De Ruhrgolder van de week krijgt een zwart balkje voor zijn/haar ogen en de naam blijft ongenoemd. Dit hoeft geen nadere uitleg. Dan het spelersklassement en de topscorerslijst. Wij zullen zekerheidshalve alle selecties van de clubs benaderen met de vraag of de spelers schriftelijk uitdrukkelijk toestemming geven om hun naam te publiceren. Voordat je het weet wordt er een proces gestart.
Dan wellicht de kern van ons probleem: de wedstrijddag. Het wedstrijdformulier is zonder meer goud voor de scribent. Verslaggeving is bijzonder lastig als je niet weet wie er onder 7 of 11 speelt. Op het printje staan echter de leeftijden (Ai!). Die intieme gegevens liggen zo op straat en is in feite ontoelaatbaar. En dan het woord ‘man’ achter de naam. Deze feiten vormen ook een aantasting van de privé zaken van een speler. Wat gaat het de wereld aan dat er een man speelt onder nummer 7 of 11? Dat het woord ‘man’ beladen is en eigenlijk vervangen moet worden door een gender neutraal woord is een heel andere discussie. Een wedstrijdverslag ritselt gewoonlijk van de namen van spelers en trainers. Mag dit wel? Krijgen we de betrokkenen en/of hun advocaten niet op ons dak om ons een forse financiële poot uit te trekken? Wat te doen met de begeleidende foto’s? Moeten we de gezichten van spelers, staf, scheidsrechters en hun assistenten, ja zelfs die van de toeschouwers blurren? Een bezoeker kan inderdaad lelijk thuis in de problemen komen als hij had gezegd dat hij naar zijn Second Love minnares ging en nu wordt gespot bij een voetbalwedstrijd. Waar liggen de grenzen? Uiterste voorzichtigheid is geboden. Wellicht zijn onze sportvrienden heel tolerant en willen niets liever dan dat wij onze nieuwsvoorziening op de oude voet doorzetten. Wij voelen echter dat een ambtenaar vanuit Brussel over onze schouders meekijkt. De regels van de wet tot op de letter volgen of lekker op de oude voet doorgaan? Wat een duivels dilemma.
