vrijdag, maart 29, 2024
HomeColumnVan een autoloze zondag, naar een voetballoze zondag ??.........(column)

Van een autoloze zondag, naar een voetballoze zondag ??………(column)

-

Van een autoloze zondag, naar een voetballoze zondag ??………

Eind vorig seizoen meldde ik mij, als scheidsrechter voor een thuiswedstrijd van LSVV’70, in het  kleine en eenvoudige clubgebouw van de Leidse honk- en softbalvereniging, waar ik  allerhartelijkst ontvangen werd door de gastheer van de sympathieke studentenvereniging. Desgevraagd legde hij uit dat LSVV’70 vanwege een zakelijk geschil tot het eind van het seizoen gebruik maakte van de opstallen van Biento. Het antwoord op de vraag hoe de toekomst er uit zag kon men helaas niet geven.

Genietend van een heerlijke ouwerwetse kop koffie en met de geur van de frituur in mijn neus gingen mijn gedachten onwillekeurig terug naar de tijd dat ik zelf nog als speler actief was. Het zaterdagvoetbal in de stad was mondjesmaat aanwezig. Alleen bij  JAC, ‘De Sleutels’, v.v. Leiden en LSVV’70 werd op zaterdag gespeeld.  Het zondagvoetbal floreerde in Leiden en de stad kende maar liefst dertien zondagclubs. Daarnaast hadden de omliggende dorpen ook veelal een vereniging die op zondag speelde. Het gros van de Leidse verenigingen speelde in de toenmalige afdeling Leiden. De grotere clubs zoals UVS, Roodenburg, Lugdunum, LFC en LDWS kwamen in landelijk en regionale competities van de KNVB.

Als speler van KRV (al tijden terug opgegaan in FC Rijnvogels) speelde ik regelmatig op de Boshuizerkade, waar Unitas Leiden, Leidsche Boys, Oranje Groen, VNA en ZLC hun thuiswedstrijden speelden. Een stukje verderop werkten VTL en VNL op Sportpark De Vliet hun thuiswedstrijden af. De competitie werd aangevuld met clubs uit de omgeving van Leiden; zoals VVOA, Bernardus, Stompwijkse Boys, Meerburg, SJZ en Kickers’69. Veel van deze verenigingen hadden destijds, net als mijn eigen club, een clubgebouw waar de koffie goed, de frituurlucht sterk en de derde helft gezellig was.

De afdeling Leiden kende een competitie die bol stond van de verschillende soorten derby’s. Elke zondag stonden er één of meer stadsderby’s, dorpsderby’s en zelfs ‘kadederby’s’ op het programma. In deze wedstrijden werd op het scherpst van de snede gestreden voor de (toen nog) twee punten per overwinning. Het waren ook de jaren dat de gele en rode kaart ingevoerd werden en dat wedstrijden werden geleid door scheidsrechters uit de regio.  Bekende namen in die tijd waren o.a.: George de Wit, Karel Schimmel, Chris Moerkerk, Paul Wassenaar, Cor Beij, Adrie Maliepaard, Mart Kinkel en Gerard Vermeulen, die ik aan het begin van mijn eigen scheidsrechtersloopbaan weer tegenkwam op de trainingsavonden van de COVS en met wie ik veel mooie herinneringen uit deze tijd ophaalde.

Eén van de meest bijzondere daarvan was het afwerken van wedstrijden op de autoloze zondagen. Het was de tijd dat Nederland een oliecrisis kende en er een aantal autoloze zondagen werd afgekondigd. De competitie ging echter gewoon door en dat betekende dat veel verenigingen creatieve oplossingen moesten zoeken om hun uitwedstrijden te kunnen spelen. Er moest immers gewoon gespeeld worden.

Voor mij betekende het dat wij voor een uitwedstrijd bij Meerburg op het openbaar vervoer aangewezen waren. Een uitwedstrijd waar wij normaal gesproken ongeveer een half uur reistijd voor nodig hadden kostte ons toen meer dan anderhalf uur. En dan nog zonder punten in de bus terug naar huis. Voor de uitwedstrijd naar Kickers’69 had iemand uitgerekend dat we met het openbaar vervoer minstens twee uur nodig hadden, hetgeen er toe leidde dat het hele team achter in een bloemenwagen (van een van onze spelers) stapte  en op die wijze koers werd gezet naar Leimuiden. Na een leuke wedstrijd en een fantastische derde helft werd de terugreis ditmaal wel met drie punten gemaakt.

Gezeten in die kleine en knusse kantine van Biënto, na afloop van de wedstrijd, realiseerde ik mij hoeveel er de afgelopen periode is veranderd. Lang niet alle veranderingen zijn van de afgelopen paar jaar, ik praat over veranderingen die in een periode van ruim drie decennia hebben plaatsgevonden. Gelijktijdig realiseerde ik mij dat veel van deze verenigingen gewoonweg niet meer bestaan.

In een artikel van medecolumnist Gerard Bol dit voorjaar, beschreef hij het zondagvoetbal als cultureel erfgoed. Triest om te constateren dat in het westen (met name in district West 2) dit cultureel erfgoed nagenoeg in zijn geheel is verdwenen. Ook in en om Leiden is de focus nagenoeg volledig verplaatst naar het zaterdagvoetbal, want ook in de regio maakten en maken meerdere verenigingen, de overstap naar het zaterdagvoetbal. Hierdoor is de Leidse voetballiefhebber voor het komend seizoen voor het voetbal op zondag aangewezen op nog maar twee verenigingen; FC Boshuizen en de nieuwe fusieclub Sporting Leiden (FC Rijnland-vv Leiden). Als deze ‘thuis’ spelen is dat natuurlijk geen probleem, maar bijkomend gevolg van de terugloop van zondagverenigingen is dat de trouwe supporter/liefhebber voor het bijwonen van de uitwedstrijden veelal wat verder weg moet en dus meer tijd moet uittrekken.

Uiteraard zijn er op zondag nog alternatieven voor de echte voetballiefhebber. Je kan thuis op de bank naar een wedstrijd op televisie gaan zitten kijken en zijn er in de directe omgeving nog wel een aantal clubs die op zondag hun wedstrijden blijven spelen. Maar ik vrees dat thuis ongetwijfeld steeds vaker de vraag zal worden gesteld welke plannen er voor komende zondag zijn en ‘of we iets leuks gaan doen’. Voor menig voetballiefhebber ligt het risico op de loer dat één van de alternatieven een (duur) bezoek aan een tuincentrum, museum, pretpark, winkelmall of de woonboulevard wordt.

NB: De ontvangst, wedstrijd en nazorg bij LSVV’70 verliepen uitermate prettig en ontspannen. Ik hoop oprecht dat er voor LSVV’70 een passende oplossing (wellicht een eigen onderkomen) gerealiseerd wordt. Een financieel gezonde vereniging met een unieke cultuur en karakter, die met maar liefst negen seniorenteams in de competitie uitkomt, verdient dat, vooral in een stad waar tegenwoordig het zaterdagvoetbal de boventoon voert.

Rene Sinke
Rene Sinke
Voormalig docent en onderwijsmanager aan de Politieacademie, actief scheidsrechter voor de KNVB, ruim 12, 5 jaar actief geweest in de top van het amateurvoetbal. -Voormalig docent arbitrage bij de KNVB, voormalig trainer en jeugdleider, voormalig voorzitter van zondag 2e klasse ESTO. Reageert kritisch en direct op ontwikkelingen binnen het (amateur) voetbal en benut daar columns voor die regelmatig te lezen zijn op LAV.

Must Read