Sinds vorig seizoen is er een samenwerkingsverband tussen onze redactie en het Leidsch Dagblad. Elke vrijdag wordt het Leidse voetbal in de krant extra uitgelicht met uiteenlopende berichtgevingen. Deze week stond het volgende interview op papier. Nu nog even via deze website (en nog iets uitgebreider zelfs), voor belangstellenden die het artikel (nog) niet lazen. In de schijnwerpers aanvaller Mike Bekooij van FC Boshuizen.
De ziekenboeg bij FC Boshuizen puilde voor de winterstop uit. Op een zeker moment waren twaalf spelers niet inzetbaar. Onder hen was Mike Bekooij. Medio september scheurde de spits zijn enkelbanden af. Niet op het veld, maar door een afstapje te missen. Vier maanden kon Jasper de Muijnck niet over zijn ‘kapstok’ in de aanvalslinie beschikken, maar de Leidenaar is terug en dat is goed nieuws voor de eersteklasser.
,,Van mijn blessure heb ik geen last meer, maar ik mis nog wel scherpte. Ik schat in dat ik op tachtig procent van mijn kunnen zit. Dat komt wel goed hoor, maar na zo’n lange afwezigheid wil je als liefhebber zo snel mogelijk weer knallen en je waarde tonen.”
In de eerste competitiewedstrijd na de winterstop tegen RVC’33 prikte Bekooij direct raak en hij vormde geen dissonant in het goed spelende FC Boshuizen (4-0). Afgelopen zondag stond de paal succes in de weg, maar tegen sluitingstijd zorgde nieuweling Joey Zandbergen alsnog voor de winst (0-1). ,,We waren beter en verdienden de zege ook, maar eigenlijk rekende ik er niet meer op dat de goal zou vallen tegen Poortugaal. In de eerste helft hadden we het wel lastig. Eigenlijk tot aan het moment dat de scheidsrechter geblesseerd raakte. Hij moest vervangen worden en na de hervatting kregen de controle. Met de overwinning deden we prima zaken omdat Unitas en Olympia, de nummers een en twee, verloren. Op de koploper staan we ver achter, maar misschien gaat hun nederlaag doorwerken. Het is aan ons om te blijven winnen en die mogelijkheden zijn er zeker. Bijna iedereen is hersteld en we kunnen nu aan een inhaalrace beginnen. Blessureleed hebben ons op zeker punten gekost in de eerste seizoenshelft. We speelden telkens noodgedwongen in een andere samenstelling.”
Bekooij zag zijn team dus lange tijd noodgedwongen vanaf de kant en kon zelf enkel revalideren in de sportschool en de fysiotherapeut bezoeken. ,,Voor mij was het de eerste langdurige blessure en dat viel me niet mee. Ik ben blij dat ik terug ben en met stabiliteitsoefeningen moet ik nu de laatste stappen gaan maken. In het elftal wil ik mijn rol pakken en weer gaan scoren. Onze trainer predikt aanvallend voetbal en dat maakt het leuk. Ik ben wel onder de indruk van De Muijnck. Hij is tactisch sterk, prettig in de omgang en heeft al die tijd interesse getoond in mijn gesteldheid. Het is jammer dat hij ons na dit seizoen gaat verlaten, maar ik ben tegelijkertijd wel benieuwd naar Marcel IJzendoorn als de nieuwe trainer. Een Leidse trainer bij een Leidse club past denk ik wel. Verder ken ik hem nog niet overigens.”
Bekooij stak eerder niet onder stoelen of banken dat hij hogerop wil. ,,Mijn levensmotto is om het beste in jezelf naar boven te halen en die ambitie heb ik ook op voetbalgebied. Ik heb de club laten weten dat ik open zou staan voor een club uit de tweede of derde divisie. Voor een hoofdklasser of club van het huidige niveau zal ik niet vertrekken. Voor dit moment is het voor mij geen onderwerp, want ik zal me eerst weer moeten laten zien uiteraard.”
Bekooij, broer van Tommy die uitkomt voor VVSB, werkt sinds januari in het magazijn van Mentor Medical Systems in het Leidse Bio Science Park. ,,Lekker dicht bij huis en ik heb gangbare werktijden. Dat maakt dat ik lekker twee keer kan trainen. Vorig jaar trainden we nog drie keer. Dus ik denk niet dat dit de oorzaak is geweest van de blessures, zo ook niet het kunstgras. Domme pech, denk ik. Hopelijk is dat leed achter de rug en ik ga er vanuit dat wij zondag tegen BMT onze derde overwinning halen van 2018. De nacompetitie moet minimaal haalbaar zijn.”
