Sinds enige tijd publiceert onze redactie de Ruhrgolder van de Week. Dat is iemand van een ‘LAV-voetbalclub’ , die in het zonnetje wordt gezet en voorzien wordt van een overheerlijk pilsje, gesponsord door een van onze sponsoren: Ruhrgold. Het kan gaan om een pechvogel, een super vrijwilliger, een prijswinnaar of anderzijds. Deze week is de keuze gevallen op Wim de Bolster (Sporting Leiden zondag).
Lugdunum, UVS, FC Boshuizen, RCL, DoCoS, Sporting Leiden (het voormalige FC Rijnland), deze clubs ‘versleet’ Wim de Bolster in zijn voetbalcarrière. Mensen die hem niet kennen in samenhang met de serie clubs waar hij gevoetbald heeft, zullen hem een clubhopper kunnen noemen met een geschatte leeftijd van dik in de zestig. Zijn knieën lijken wel zo oud, maar verder is Wim toch echt 29. Noodgedwongen en met pijn in zijn hart zet hij er een punt achter. ,,Ik ben als vijfjarige begonnen bij Lugdunum. Daar werd de kiem gelegd voor mijn voetballoopbaan en ik koester nog altijd warme gevoelens voor de club. Ook bij de andere verenigingen heb ik altijd met veel plezier tegen het balletje getrapt. Elke club had voor mij zijn charme en vond ik mensen waar ik het op het veld en daarbuiten goed mee kon vinden. Puur qua prestatief voetbal heb ik mijn beste tijd bij DoCoS beleefd. Bijna vier jaar speelde ik in de basis. Dat het bij de andere verenigingen niet altijd gelukt is heeft te maken met mijn nogal laconieke instelling destijds. De gezelligheid speelde altijd een hele grote rol voor me, nu nog trouwens. Ik heb denk ik niet altijd eruit gehaald wat erin zit.”
En heel eerlijk: ,,Misschien miste ik bepaalde kwaliteiten hoor.” Spreekt hier niet het hart van een realist en een ware liefhebber? Des te pijnlijker dus dat De Bolster moet stoppen. Voor goed dag zeggen tegen het voetbal betekent het geenszins. Hoewel het afscheid tijdens het interview pas een uurtje achter de rug is spoken allerlei gedachten door het hoofd van de middenvelder. Zeker, zijn nieuwe baan als secretaris bij het stadhuis vraagt veel aandacht evenals het feit dat hij zijn studie rechten weer gaat oppakken, maar het trainerschap lijkt hem ook wel wat. ,,Desnoods kom ik de ballen oppompen bij Sporting, wat een mooie club en ik blijf hier zeker terug komen.”
Ook is niet uit te sluiten dat hij als medewerker van Leidenamateurvoetbal ooit aan de zijlijn staat. Voor dat laatste moet men echter heel wat in zijn mars hebben en of De Bolster aan de hoge toelatingseisen voldoet zal in de toekomst blijken.
Een microseconde na het nemen van de groepsfoto toog het gezelschap, doos Ruhrgold op de schouders, richting kleedkamer om daar pas weer uit te komen toen de flesjes tot de laatste druppel geleegd waren. De vraag: ‘Ruud, moet jij er ook eentje?’ kwam bij niemand op. Treurig.
