In de sportwereld wordt dikwijls gesproken over talenten. Wat is nu eigenlijk een talent? Als je naar een definitie zoekt kom je o.a. de volgende twee tegen; aangeboren handigheid of geschiktheid voor iets en natuurlijk vermogen om iets goed te doen. Uit deze definities blijkt dat talent een aangeboren vermogen is en niet iets wat door anderen wordt aangeleerd. In de sport, in ons geval de voetbalsport, wordt dit aangeboren vermogen om iets goed te kunnen vaak al snel verward met een goede voetballer zijn of worden. Maar als je het talent hebt om veel met een bal te kunnen, dus technisch bovengemiddeld begaafd bent, wil dat nog niet zeggen dat je dan ook een goede voetballer bent of wordt. Hooguit dat je goed kunt voetballen en dat is in mijn ogen iets heel anders.
Om een goede voetballer te zijn komt er nog veel meer om de hoek kijken. Aspecten als, oog en gevoel hebben voor medespelers, (zelf)discipline om je ook ondergeschikt te kunnen maken aan een team, mentaal en fysiek voldoende bagage hebben, bereid zijn hard te werken en bereid zijn pijn te leiden et cetera. Natuurlijk zal je aangeboren talent altijd je anker blijven, maar als dat het enige is, blijft het schip op de plaats liggen. Het gevaar voor veel talenten is in mijn ogen dat de omgeving de ook benodigde andere aspecten niet meeneemt in de beoordelingen. Een spelertje krijgt alleen maar feedback op zijn TALENT, maar daar hoeft hij eigenlijk niet veel voor te doen aangezien dat is aangeboren.
Talenten ontdekken is dan ook niet zo heel moeilijk als je beschikt over een paar goede ogen. Talent ontwikkelen, talent begeleiden daarentegen vereist iets van omgeving en begeleiders. Het is zelfs een hele verantwoordelijkheid om een talent te begeleiden en te ontwikkelen. Dit proces bepaalt namelijk hoe de toekomst van zo’n talent er uit komt te zien. En dan niet altijd in financieel opzicht, maar vooral of zo’n talent op zijn niveau op z’n plaats komt en dus gelukkig wordt. In de voetballerij wordt er veel gesproken over de kwaliteiten van de jeugdopleidingen, de basis voor het ontwikkelen van talent, maar vaak zie je ook dat het daar misgaat. Dat trainers meer bezig zijn hun eigen talent te ontwikkelen dan oog te hebben voor de ontwikkeling van een talentspelertje(ster). Dat is ook geen verwijt en ook niet gek. Jeugdtrainer zijn is een vak apart. Een vak dat specifieke eisen vraagt en waar je dus ook talent voor moet hebben.
Ikzelf bijvoorbeeld ben geen goede jeugdtrainer. Ik heb daar gewoonweg niet de aanleg, lees talent, voor. Ik ben momenteel wel trainer bij een club, Quick uit Den Haag, waar dit aspect van de voetballerij uiterst serieus is/wordt genomen, waar op langer termijn veel tijd, aandacht en dus ook geld is gestoken, waar de piramide op gegeven moment is afgebroken en opnieuw van onderaf opgebouwd. Resultaat van pak weg 15 jaar investeren is dat nu alle selectieteams minimaal 2e divisie spelen en ik dit seizoen al 5 nog a junioren heb kunnen laten debuteren in het eerste elftal.
Met een jeugdplan alleen kom je er niet. Visie, heel veel geduld, de middelen en de juiste mensen zijn daarvoor noodzakelijk. Veel clubs hebben met name het hele vele geduld in combinatie met de middelen niet. Die willen op te korte termijn resultaten zien, maar men bedenkt zich niet dat jeugd opleiden, vanaf de pupillen tot eventueel geschikt voor het eerste elftal, minimaal 10 jaar duurt. Het argument dat andere verenigingen dan spelers wegkapen moet ondervangen worden door de kwaliteit van je eigen opleiding zo goed te maken dat spelertjes(sters) niet weg willen. Geloof me, ik zit nu midden in het bewijs dat dat kan. Wel heb je dan eerst heel veel geduld en doorzettingsvermogen nodig.
Toch loopt er op de velden in en rondom Leiden voldoende talent rond dat, als het op de juiste vlakken goed ontwikkeld en begeleid wordt, nog veel verder kan doorgroeien. Ik was een paar weken geleden bij RCL-DoCoS en zag daar Mats van Kins bij RCL spelen. Ik ken Mats al vanaf dat hij met mijn zoon Daan begon in de minipupillen bij Meerburg. Gezellig aspect van naar Mats kijken is dat je vader Mart er gratis bijkrijgt. Niet altijd even rustig maar wel altijd gezellig.
Het was direct duidelijk, Mats van Kins heeft talent, aangeboren talent, zelfs meerder talenten die noodzakelijk zijn een goede voetballer te worden. Technisch begaafd, lichtvoetig, inzicht en overzicht. Dat zijn al heel wat noodzakelijke talenten. De twijfel zat bij mij dan ook meer in zijn mentale eigenschappen. Niet dat hij zijn best niet deed en gemakzuchtig was maar soms wel wat afwezig, niet met de groep bezig en niet kunnen begrijpen dat medespelers het niet zien en/of hem niet begrepen. Al die jaren bleef hij altijd de beste binnen zijn elftal. Ik was benieuwd hoe hij zich verder zou ontwikkelen met name op instellingsvlak. Ik ben meer dan blij verrast met wat ik van hem zag in de wedstrijd tegen DoCoS. Pas net in het team en nu al, door zijn spel, een soort natuurlijk overwicht hebben. Mats is constant in beweging, met name als andere stilstaan, en daardoor bijna altijd aanspeelbaar. Mats is constant om zich heen aan het kijken, ook als hij de bal niet heeft. Hij weet altijd en vooraf hoe de situatie om zich heen is. Daarnaast heeft hij meer dan gemiddeld de juiste en vaak creatieve voortzetting/oplossing.
Een heerlijke voetballer om naar te kijken en om in je team te hebben. Maar of hij echt gaat doorbreken zal toch afhangen van die ene eigenschap die nog beter ontwikkeld moet worden, door hemzelf en door zijn begeleiding, namelijk zijn mentale kwaliteit. Vaak het lastigste voor talenten die aangeboren goed kunnen voetballen, Een eigenschap namelijk waar je aan moeten werken om het te ontwikkelen. Dat gaat niet vanzelf. Er zijn in mijn ogen al veel teveel talenten verloren gegaan omdat ze dat niet voor elkaar kregen. Ik ga ervan uit en reken erop dat het Mats van Kins wel lukt. Dan heeft Leiden en verre omtrek er weer een hele goede voetballer bij.
Reacties zijn gesloten.