donderdag, maart 28, 2024
HomeColumnVoor een echte linksbuiten ga ik naar het voetbalveld (column)

Voor een echte linksbuiten ga ik naar het voetbalveld (column)

-

Rob Rensenbrink, Marc Overmars, Kick Smit, Coen Moulijn, Rob de Wit, Bryan Roy, Boudewijn Zenden, Arjan Robben, Simon Tahamata, Eljero Elia en Piet Keizer, wat hebben zij gemeen? Het zijn allen echte Nederlandse linksbuitens die met hun spelinzicht, verrassende acties en soms geniale invallen het aanwezige voetbalpubliek op de banken konden en kunnen krijgen. Maar soms zag je ze ook een groot deel van de wedstrijd niet om dan de adrenaline in je bloed te voelen stijgen bij toch weer zo’n uit het niets verwekt wordende passeeractie links buitenom of -binnendoor langs de zijlijn.

,,Een echte nummer elf heeft zijn transfersom voor de penningmeester zo terugverdiend”, zei mijn vader vroeger al toen we na die zondagavonduitzending van Studio Sport met het bord op schoot samen nagenoten van die dekselse Tahamata. Die had in zijn eentje een wedstrijd, die voor Ajax helemaal op slot zat, opengebroken met drie flitsende passeeracties en voorzetten waar het de vroegere Ajax-rechtsback Wim Suurbier bleek van om de neus zou zijn geworden.

Met het overlijden van Piet Keizer (foto) is de onbetwiste nummer één onder deze elfjes heengegaan. Waar kom je het nog tegen vandaag de dag, zo’n clubtrouwheid met 490 gespeelde wedstrijden met ook nog eens 189 gescoorde doelpunten? Alles bijeen vergaard voor zijn Ajax vanaf zijn debuut 5 februari 1961 thuis tegen Feyenoord tot zijn laatst wedstrijd 13 oktober 1974 uit bij FC Amsterdam. Bij de door hemzelf belegde persconferentie in het Hilton Amsterdam sprak hij al de historische woorden als een van de redenen om op 31-jarige leeftijd al plotsklaps te stoppen: ,,De backs waren er voor mij, maar langzamerhand was ik er voor de backs.”

 

Waarom is het in de voetbalhistorie altijd de linksbuiten die synoniem is met kreten als creativiteit, pakkend en verrassend? Maar ook termen als vertwijfeling, wanhoop en nog veel erger kwamen op bij de voetbalsupporters als de flitsende passeeracties lang achterwege bleven. Deze kreet ‘linksbuiten’ staat ook echt ergens voor. Het gekke is dat het unieke van een speler nooit is opgehangen aan de opwaardering van de term rechtsbuiten. Laten we daarom inherent aan die historische uitspraak van Piet Keizer zeker in onze Nederlandse jeugdopleiding, maar nog veel meer bij het breedtevoetbal dat met honderdduizenden elke zaterdag en zondag op de talloze (kunst)grasvelden wordt tentoongespreid, die vele anonieme linksbuitens koesteren.

Daarom genoot ik als vader van een zoon die vroeger vrolijk meters maakte als verdediger in Rijnvogels 7, maar ook als scheidsrechter, zo van hun linksbuiten de immer op een doelpunt jagende Jesper de Ruiter (foto). Ook hij kon als een echte elf de wedstrijd openbreken met briljante passeeracties, maar ook zo schieten dat ze à la Jaap Stam nog de bal aan het zoeken zijn op zijn sportpark De Kooltuin in Katwijk.

 

Waar je vroeger als kind in het lager onderwijs in de vorige eeuw het links schrijven met de kroontjespen werd afgeleerd door de arm op de rug te binden om het rechts schrijven te promoten, steek ik een kaarsje op in een goede katholieke traditie voor alle linksbuitens, de huidige jeugdtrainers om ze de ruimte te blijven geven, maar bovenal in het bijzonder voor die onvergetelijke Piet Keizer. Dat er maar velen in zijn Amsterdamse voetsporen mogen volgen op onze Nederlandse voetbalvelden.

Gerard Bol.

Gerard Bol
Gerard Bol
Spraakmaker, ook actief voor RTV Katwijk, gaat volledig op in verslaggeving. Duizendpoot, aanstekelijk enthousiasme, gek op rubriek Latje Trap.

Must Read