Derde klasse A (zaterdag)- Na een moeizaam verlopen vorig seizoen, waarbij de mannen van trainer Cees van Tongeren zich pas op de laatste speeldag definitief veilig speelden, bevalt het acteren in de derde klasse tot nu toe uitstekend en was de wedstrijd zaterdagmiddag een prima graadmeter om te bepalen waar de ploeg nu echt staat. De ongeslagen thuisploeg nam het namelijk op tegen promovendus (en eveneens ongeslagen) Alphia, en ook de bezoekers kennen een uitstekend begin van het seizoen resulterend in een tweede plaats achter koploper Van Nispen, met een wedstrijd minder maar met evenveel verliespunten. Het siert de Morschploeg dat het eerder wegblijven van de onderste regionen nog steeds de doelstelling is, maar ook tegen de ploeg van trainer Angelo Leverock liet de Leidse ploeg zien dat ze een verrijking voor deze klasse zijn als fusieclub. Na een 2-0 ruststand mochten de Alphenaren na de 2-1 nog even hopen op meer maar de rijen bij de thuisploeg bleven gesloten en zo kon er weer een driepunter worden genoteerd. Een overwinning waarvan de basis in de eerste helft werd gelegd. Een aantal ingrediënten hiervoor zijn makkelijk aan te wijzen: strijd en passie, teamspirit, het maken van vele vuile meters en kwaliteit.
Onder een heerlijk najaarszonnetje en onder het toeziend oog van redelijk wat publiek begon de thuisploeg voortvarend. Een hoog tempo, toch wel wat mensen vooruit maar na balverlies in de omschakeling ook weer snel terug, en met vechtlust werd de tegenstander vastgezet. Na iets meer dan tien minuten resulteerde dit in een 1-0 voorsprong; een afgeslagen bal werd door Roland Middelkoop binnengeschoten. De gewenste voorsprong was daar die snel bijna werd uitgebouwd. Een paar minuten later kon keeper Robbert Plug van de Alphenaren echter nog een hand tegen een goed genomen vrije trap van Erik Bakker krijgen. In de tien minuten die volgden kregen de bezoekers een tweetal kansen, maar de zeer betrouwbaar sluitpost Andy van der Meulen kwam als winnaar uit de strijd.
De oorzaak van deze twee kansen was een mindere fase van centrale verdediger Jeroen van Egmond, bij de eerste timede hij verkeerd en liep onder de bal door, bij de tweede kans speelde hij de bal tekort terug op zijn keeper. Van Egmond leek wakker geschud en herstelde zich daarna uitstekend. Na een hachelijke flipperkastsituatie voor het doel van Van der Meulen zette na ruim een halfuur spelen rechtsachter Melvin Dieke, met zijn chocoladebeen, de 2-0 op het scorebord. ,,Na een kwartier spelen had hij al een gele kaart te pakken en gezien zijn geestdrift heb ik even overwogen om, mocht hij nog een vermaning krijgen, hem te wisselen maar ik ben achteraf blij dat ik dat toen niet gedaan heb”, aldus de positief coachende Van Tongeren. De thuisclub kon vanaf dat moment wat meer inzakken, spelen vanuit de organisatie en loerend op de snelle omschakeling. In de laatste minuut van de eerste helft kregen de Alphenaren nog een mogelijkheid. Na een individuele actie van Bryan de Bruin kopte Kelvin Hoogendoorn de bal net voorlangs. De thee werd opgezocht met een 2-0 voorsprong, comfortabel maar de wedstrijd was nog niet gespeeld wetende ook dat het bij vlagen hoge tempo van de eerste helft niet de gehele wedstrijd kon worden volgehouden.
Sporting Leiden deelde in de persoon van Middelkoop de eerste speldenprik uit na de pauze. Vlak hierna schoot Bakker de bal net over, waarna de gasten zich lieten gelden. De mee naar voren gekomen Sander Egberts miste bij de tweede paal nauwkeurigheid. Hierna wisselden de Leidenaren voor de eerste keer, Bakker ging en Richard Guffens kwam voor hem in de ploeg. Guffens, die inmiddels zijn kunsten in het derde vertoont, liet zien nog moeiteloos van waarde te kunnen zijn met zijn lengte maar vooral ook over de grond. Op de vraag waarom Van Tongeren snelheid inwisselde voor de “statische” Guffens, was hij na afloop zeer duidelijk: ,,Het lijkt niet logisch om een zelfde type speler als Middelkoop in te brengen, maar ik heb Bakker tegen zichzelf in bescherming genomen want zijn hamstring ging weer opspelen. En ik vertrouwde op de sluwheid van Guffens. Zoals je hebt kunnen zien heeft hij dat vertrouwen absoluut niet geschaad.”
Met nog een halfuur te spelen kwam de spanning toch terug in de wedstrijd. De beste man aan de kant van Alphia, De Bruin, schoot de 2-1 binnen. Zou het billenknijpen worden of kon de thuisploeg in de omschakeling gebruik maken van de ruimte die er zou komen? Het werd geen van beide. Een kwartier voor tijd hield heel voormalig rood-wit de adem nog wel in. Scheidsrechter Jager zag in de buiteling van een van de voorwaartsen van de bezoekers echter geen strafschop en zo bleef het verschil minimaal. Kansen kwamen er niet meer, wel een aantal halve mogelijkheden aan beide kanten en na ruim 90 minuten spelen was het de thuisploeg die op basis van de gehele wedstrijd verdiend aan de goede kant van de score bleef. Opvallend was het inbrengen van Raymond Meijers bij de gastheren vijf minuten voor tijd. Hij kwam als speler in het veld maar stond als wisselkeeper op het wedstrijdformulier.
,,Compliment aan mijn ploeg. We begonnen veel scherper aan de wedstrijd dan vorige week tegen Zwammerdam. Ik heb een aantal jongens met pijntjes, maar praat liever over de jongens die ik wel tot mijn beschikking heb en die hebben het uitstekend opgepakt. Ik heb me wel afgevraagd of de zege uiteindelijk verdiend was. Mijn staf en ik komen tot de conclusie dat de overwinning ons het meeste toekwam. Met de keuzes die we maakten was ik vandaag niet altijd even gelukkig. Voetbalgogme en het spel lezen is ook een kwaliteit en dat ontbrak er vandaag zo af en toe nog wel eens aan.” Waar volgens Van Tongeren ook nog wel wat te winnen valt is de “topsport” beleving bij een aantal spelers, maar hij realiseert zich ook dat zijn ploeg twee seizoenen geleden nog in de kelderklasse actief was. En is de charme van Sporting Leiden ook niet dat prestatie en gezelligheid hand in hand gaan?
Laatste woord is aan doelpuntenmaker Dieke, vorig seizoen langdurig eruit geweest met een knieblessure en nu kampend met een opspelende rugblessure. ,,We begonnen fel en agressief aan de wedstrijd en kwamen redelijk snel op een comfortabele voorsprong en hebben die uiteindelijk verdiend over de streep getrokken. Dat ik scoor is natuurlijk ook mooi, zeker als je weet dat dit met het been is waar ik normaal alleen op sta.” Tijdens het korte interview wordt Dieke door zijn ploeggenoten regelmatig geplaagd met zijn bijnaam, “de vijf euro lapper” een teken dat het met de sfeer in het team ook wel goed zit.
Sporting Leiden – Alphia 2-1 (2-0) 12. 1-0 Middelkoop, 33. 2-0 Dieke, 63. 2-1 De Bruin. Scheidsrechter Jager. Toeschouwers: 150.
Sporting Leiden : Van der Meulen, Dieke (Donders), Fokkema, Van Egmond, Hamelink, Devilee, Middelkoop, Bakker (Guffens), Van Hooidonk, Van den Berg, Wansink (Meijers).
Alphia : Plug, Borreman, F. Buynink, D. Buynink, Egberts, Radder, Lipsius, Flippo, Hoogendoorn, De Bruin, Hoogervorst.
Foto’s: Jan van der Lubbe
